Կարծիքի միջանցք
Կարծիքի միջանցքը (շվեդերեն՝ åsiktskorridor, նորվ.՝ meningskorridor) վերաբերում է սոցիալ-քաղաքական երևույթին, որը նկատվել է 21-րդ դարի սկզբին Շվեդիայում, որոշ չափով նաև Նորվեգիայում։ Արտահայտությունն ինքնին սկզբնապես օգտագործվել է 2013 թվականին Հենրիկ Օսկարսոնի կողմից՝ Գյոտեբորգի համալսարանի քաղաքական գիտությունների պրոֆեսոր, որպես փոխաբերություն բանավեճի համար ընդունված սահմանների համար։
Հայեցակարգը նման է Օվերտոնի պատուհանին, որը ենթադրում է օրինական քաղաքական խոսակցության սահող սանդղակ, և Հալինի ոլորտներին, որը ենթադրում է, որ մամուլը անուղղակիորեն խմբավորում է հարցերը լայն կոնսենսուսի, օրինական հակասությունների և շեղումների հարցերի մեջ։ Շվեդական լեզվի խորհուրդը åsiktskorridor բառը ներառել է 2014 թվականի նորաբանությունների ցանկում։
Ընդհանուր ակնարկ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Նախապատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]2013 թվականի դեկտեմբերին քաղաքագետ Հենրիկ Օսկարսոնը նկարագրեց, թե ինչպես է նա ընկալում, որ կարծիքի ազատության տարածքը խստացվել է շվեդական բանավեճերում։ Նա բերեց կարծիքների մի քանի օրինակներ, որոնք հազվադեպ էին արտահայտվում, չնայած այն տարածված էին ողջ բնակչության շրջանում[1]։
- Շվեդների 14%-ը համաձայն է աբորտի իրավունքի սահմանափակմանը։
- 40%-ը կարծում է, որ Շվեդիան պետք է ավելի քիչ փախստական ընդունի։
- 60%-ը ցանկանում է ավելի շատ կենդանիների իրավունքներ։
- Շվեդների 50%-ը համաձայն չէ համասեռամոլ զույգերին երեխա որդեգրել թույլ տալուն։
- 20%-ը կարծում է, որ սպանության համար պետք է մահապատիժ սահմանվի։
- Բոլոր շվեդների 25%-ը ցանկանում է ավելացնել գայլերի թիվը։
- Գրեթե 10%-ը ցանկանում է նվազեցնել հողմային էներգիայի ծախսերը։
- 5%-ը համաձայն է եկեղեցիներում ավարտական երեկոների արարողությունների վերացմանը։
Օսկարսոնը եզրափակեց՝ կոչ անելով քաղաքական գործիչներին «ավելի չափավոր և հարգալից վերաբերմունք ցուցաբերել»[1]։
2015 թվականի փետրվարին Expressen-ի խմբագիր Անն-Շառլոտ Մարտեուսը ներողություն խնդրեց «միջանցքի կառուցման մեջ, որը կանխեց միգրացիայի և ինտեգրման վերաբերյալ կառուցողական բանավեճը»։ Նա գրել է, որ դա սկսել է անել մոտ 2002 թվականին, երբ քննարկվում էին լեզվի թեստերը, և շվեդ դեմոկրատները սկսեցին ավելի ազդեցիկ դառնալ։ Նա նաև մտավախություն ուներ, որ Շվեդիայի քաղաքական մթնոլորտն ավելի նման կլինի Դանիայի մթնոլորտին[2]։
Այլ դիտարկումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Էրիկ Հելմերսոնը Dagens Nyheter-ից գրել է, որ Շվեդիան ունի բազմաթիվ կարծիքների միջանցքներ, որոնցում մարդիկ հազվադեպ են կասկածի տակ դնում խմբի ներսում առկա նորմերը։ Նա մեղադրում է շվեդական «համաձայնության մշակույթին» և ասում, որ հակառակ տեսակետ ներկայացնելու սոցիալական ծախսերը չափազանց բարձր են։ Նա նաև գովաբանում է ռեժիսոր Սթինա Օսկարսոնին իր նոր արտահայտության համար՝ «փորձնական խոսք» և նշում, որ կարևոր է թույլ տալ մարդկանց մտածել մտածելու նոր ձևեր՝ առանց մեղադրվելու և վիրավորվելու[3]։
Ալիս Թեոդորեսկուն հայտարարել է, որ ցանկանում է «քանդել կարծիքի միջանցքը» և համեմատություններ է արել տոտալիտար համակարգերի հետ[4]։
Վիճակագրական հետազոտություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]2015 թվականի առաջին եռամսյակի ընթացքում «Դեմոսկոպ» վիճակագրական ինստիտուտը հարցում է անցկացրել «Ո՞վ է համարձակվում խոսել իր կարծիքի մասին» անվանմամբ, որն ուներ 4348 մասնակից։ Նրանք նկատեցին հետևյալ միտումները[5]․
- Սովորական սոցիալական շրջանակներից դուրս մարդկանց հետ բանավեճերի ժամանակ ավելացել է երկմտանքը։
- Ձախ գաղափարախոսություն ունեցող մարդիկ ավելի բաց են խոսում, մինչդեռ նրանք, ովքեր իրենց ներկայացնում են որպես ազգային կողմնորոշված կամ պահպանողական, զգում են, որ ավելի շատ սահմանափակումներ ունեն։
- Մեծամասնությունները ռիսկի են դիմում ներկայացնել որպես փոքրամասնություններ
- Ներգաղթն այն թեման է, որտեղ մարդկանց մեծամասնությ իրեն սահմանափակված է զգում։
Քննադատություն և ժխտում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Խորհրդի քաղաքական գործիչ Պեր Ալթենբերգը լիբերալներից, չանդրադառնալով պրոֆեսոր Օսկարսոնի հետազոտությանը, հերքեց կարծիքի միջանցքի առկայությունը և պնդեց, որ միջանցքը չպետք է քննարկվի իր «Չկա կարծիքի միջանցք» վերնագրով հոդվածում[6]։
Սյունակագիր Մալին Ուլգրենը Dagens Nyheter-ից, չնայած դա չի ազդել պրոֆեսոր Օսկարսոնի հետազոտությանը, դատապարտում է տերմինի օգտագործումը և այն նկարագրում որպես հռետորական միջոց, որն օգտագործում են ծայրահեղ աջերը՝ խաթարելու հասարակության կայունությունը[7]։ Նա նշում է, որ աջ ծայրահեղականները տարիներ են ծախսել «պարկեշտության սահմանների համակարգված քայքայման» վրա՝ առաջ մղելու իրենց օրակարգը, և որ ծայրահեղ աջերն ազատորեն արտահայտում են իրենց օրակարգերը։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Oscarsson, Henrik (2013 թ․ դեկտեմբերի 10). «Väljare är inga dumbommar». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ փետրվարի 8-ին. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 20-ին.
- ↑ Marteus, Ann-Charlotte (2015 թ․ փետրվարի 12). «Det är jag som är åsiktskorridoren» [I am the opinion corridor]. Expressen. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
- ↑ Helmerson, Erik (2015 թ․ մայիսի 3). «Erik Helmerson: Vi ses i baren på åsiktshotellet». Dagens Nyheter. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
- ↑ Teodorescu, Alice (2015 թ․ մարտի 6). «Jag vill riva åsiktskorridoren». Göteborgs-Posten. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
- ↑ Santesson, Peter (2015 թ․ սեպտեմբերի 14). «Vem vågar prata om sina åsikter?». Demoskop. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հոկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 20-ին.
- ↑ Altenberg, Per (2015 թ․ մայիսի 24). «Det finns inte någon åsiktskorridor» [There is no opinion corridor]. Svenska Dagbladet. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 20-ին.
- ↑ Ullgren, Malin (2016 թ․ փետրվարի 3). «Om det fanns en åsiktskorridor så är den nu grundligt riven» [If there was an opinion corridor, it has now thoroughly been torn down]. Dagens Nyheter. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 27-ին.